H

Lees meer informatie over hartaandoeningen bij de hond, hartworminfectie, de hondvriendelijke dierenartspraktijk en huidproblemen.

  • Hartaandoeningen bij de hond
  • Hartworminfectie
  • Huidproblemen
  • De hondvriendelijke dierenartspraktijk (FearFree)

Hartaandoeningen bij de hond

Hartaandoeningen bij de hond

Wist u dat honden ook last kunnen krijgen van een hartaandoening?

Hartaandoeningen komen, net als bij de mens, ook bij honden voor. Kleine honden lopen het grootste risico, maar ook bij grotere honden zoals Doberman pinschers en Duitse doggen komen hartafwijkingen regelmatig voor. Van een hartaandoening spreken we wanneer het hart een afwijking heeft. Hartfalen ontstaat als het hart door de afwijkingen niet meer voldoende bloed rond kan pompen.

Een vroege diagnose van hartaandoeningen is erg moeilijk. Het eerder starten met een behandeling kan echter het leven van een hond aanzienlijk verlengen en de kwaliteit ervan verbeteren. Hieronder kunt u meer lezen over hartaandoeningen en of uw hond mogelijk ook risico loopt. Leeftijd is een risicofactor voor hartaandoeningen.

Hartaandoeningen komen vaker voor bij oudere honden. Het kan voorkomen bij honden die nog maar 5 jaar oud zijn en het risico neemt aanmerkelijk toe met de leeftijd.

Er zijn 2 veelvoorkomende hartaandoeningen bij honden die kunnen leiden tot hartfalen.

De meest voorkomende vorm is lekkage van hartkleppen. Dit komt met name voor bij de kleinere rassen. Rassen waarbij de aandoening veel voorkomt zijn:

  • Cavalier King Charles-Spaniël
  • Boston Terriër
  • Chihuahua
  • Fox Terriër
  • Dwerg Pinscher
  • Poedel
  • Pekingees
  • Dwergkeeshond
  • Whippet

Bij de andere vorm zit de afwijking in de hartspier (DCM), deze aandoening komt voornamelijk voor bij grotere rassen. Bijvoorbeeld:

  • Doberman pinscher
  • Duitse dog
  • Afghaanse windhond
  • Boxer
  • Cockerspaniël
  • Dalmatiër
  • Ierse wolfshond
  • Newfoundlander
  • Sint-Bernard
  • Deerhound

De tekenen van vroeg hartfalen kunnen worden verward met die van het normale verouderingsproces.

Uw hond kan één van deze hartaandoeningen hebben, zonder dat u dat weet. Het lichaam van de hond kan zich een tijd lang aanpassen aan de aandoening, voordat de tekenen van hartfalen zichtbaar worden. Symptomen die u mogelijk kunt zien bij (beginnende) hartproblemen zijn:

  • Snelle ademhaling
  • Moeite met ademhalen
  • Hoesten
  • Gedragsveranderingen
  • Tegenzin om te bewegen of te spelen
  • Snel moe worden
  • Verlies van fitheid
  • Rusteloosheid—vooral 's nachts
  • Slechte eetlust
  • Gezwollen buik
  • Flauwvallen

Als bij uw hond de diagnose hartfalen is gesteld, zullen we waarschijnlijk een behandelprogramma aanraden. Een vroege diagnose en behandeling kunnen het leven van uw hond verlengen en de kwaliteit ervan verbeteren.

Wanneer uw hond ouder is dan 7 jaar of als u 2 of meer van bovenstaande symptomen hebt opgemerkt, maak dan een afspraak voor een controle.

We kunnen uw hond controleren op de eventuele aanwezigheid van een hartaandoening. Deze controle zal bestaan uit een grondig lichamelijk onderzoek, waarbij we ook luisteren naar het hart van uw hond. Soms is daarnaast aanvullend onderzoek aan te raden.

Hartworminfectie

Hartworminfectie

Mocht u op vakantie gaan naar midden of zuid Europa en neemt u uw hond of kat mee, dan is het verstandig om dit artikel goed te lezen. In deze gebieden komt namelijk de hartworm voor, een worm die in Nederland (nog) niet voorkomt. De worm wordt door muggen overgedragen en kan dodelijk zijn. Preventie kan in de vorm van een speciale halsband of druppels in de nek en bij thuiskomst ontwormen met een breedspectrum ontwormmiddel.

De hartworm is een wormsoort waarvan de microlarfjes worden overgedragen door verschillende soorten muggen. Het larfje ontwikkelt zich in het slachtoffer tot een volwassen worm die zich vervolgens nestelt in het hart en de grote bloedvaten die lopen van hart naar longen. Dit proces duurt ongeveer een half jaar. Dus ook dan pas kun je ziekteverschijnselen verwachten.

Symptomen

De wormen veroorzaken koorts, hoesten, hartritmestoornissen en stuwingverschijnselen (oedeem). In een later stadium kunnen nier- en leverproblemen optreden.

De muggen die hartworm kunnen overbrengen, komen alleen in warme gebieden voor, vandaar dat in Nederland hartworm (nog) geen bekend fenomeen is. Je hond of kat kan echter tijdens de vakantie naar het zuiden wel geprikt worden door zo’n mug.

Diagnose

Het is mogelijk om met een bloedonderzoek de diagnose te stellen.

Therapie

Mocht een dier besmet zijn met hartwormen, dan is het eenvoudig om deze wormen te doden met een breedspectrum ontwormmiddel (bijvoorbeeld Milbemax®). Het gevaar is echter wel dat, mocht er een massale infectie met hartwormen zijn, het dier ziek kan worden door de sterfte van vele wormen tegelijk. Dit kan bijvoorbeeld doordat klontjes wormen vastlopen in een bloedvat of het lichaam allergisch reageert op de dode wormen.

Preventie

De veiligste manier om uw huisdier vrij van hartwormen te houden, is door te voorkomen dat de muggen uw huisdier kunnen steken, bijvoorbeeld met de Scalibor®-band. Ook kan u tijdens en vlak na het verblijf in het buitenland uw huisdier behandelen met een breedspectrum ontwormmiddel dat ook tegen hartwormen werkt. Standaard wordt geadviseerd om sowieso op de dag van thuiskomst en één maand daarna te ontwormen.

Huidproblemen

Huidproblemen

Huidproblemen komen veel voor bij onze huisdieren. Het geeft vaak aanleiding tot jeuk, schilfers, korstjes en veroorzaakt een vieze geur. De oorzaken kunnen heel uiteenlopend zijn, maar vaak is er een basis van overgevoeligheid of allergie. Daarbij kunnen bacteriën en gisten het erger maken. Belangrijk is om goed op zoek te gaan naar de oorzaak en secundaire problemen zoals bacteriën en gisten ook aan te pakken.

Functie huid

De huid is het grootste orgaan van het lichaam, zowel bij ons als bij onze huisdieren. De huid beschermt ons tegen invloeden van buitenaf, zorgt voor warmteregulering en kan zorgen voor de opname van benodigde vitaminen.

Wat gaat er mis?

Ten eerste kan de huid worden beschadigd door de aanwezigheid van parasieten. Vlooien, teken, luizen, schimmels en mijten zorgen voor een beschadiging van de huid waardoor het dier klachten krijgt. Daarnaast kan een dier allergisch of overgevoelig zijn.

Allereerst moeten we er achter zien te komen waar een dier allergisch voor is (een allergeen). Wanneer we dit hebben uitgevonden moeten we proberen om het allergeen weg te nemen.

Wat zijn de symptomen?

De symptomen van een huidprobleem kunnen erg variëren. Vaak is er jeuk aanwezig, maar een enkele keer heeft het dier helemaal geen jeuk. Bij de hond valt jeuk vaak snel op doordat de hond gaat krabben, bijten en likken. De kat laat jeuk minder goed zien, vaak gaat het dier zich alleen wat meer wassen. Afhankelijk van de onderliggende oorzaak kunnen er plekken op de huid ontstaan. Ook deze plekken kunnen erg wisselend zijn: kaalheid, roodheid, pukkels, korsten, roodbruine vachtverkleuring, schilfers, zwartverkleuring van de huid tot een hele vieze, natte, ontstoken plek.

Hoe stellen we de diagnose?

Als eerste kijken we naar de aanwezigheid van parasieten. Met een vlooienkam kunnen luizen en vlooien (of vlooienpoep) worden gevonden. Mijten kunnen onder de microscoop worden gezien. De dierenarts maakt dan een afkrabsel van de huid en bekijkt dit preparaat in ons laboratorium. Bij een verdenking op schimmels wordt materiaal afgenomen om op kweek te laten zetten in ons eigen of een extern laboratorium.

Zijn er geen mijten of schimmels aanwezig dan is er mogelijk sprake van een allergie of overgevoeligheid. Bovenaan de lijst van mogelijkheden staat zowel bij de hond als de kat een vlooienallergie. Op de tweede plek staat een voedselallergie of voedselovergevoeligheid en als laatste kunnen dieren allergisch zijn voor omgevingsfactoren zoals huisstofmijt, pollen en grassen. Dit noemen we atopie.

Een vlooienallergie is erg waarschijnlijk wanneer er vlooien aanwezig zijn en het dier klachten heeft op de achterhand en rug. De diagnose wordt bevestigd doordat de klachten verdwijnen wanneer er 8 weken lang een volledige vlooienbestrijding is toegepast.

Een voedselovergevoeligheid kan ontstaan nadat de hond iets nieuws heeft gegeten. Deze reactie is een snelle reactie en zien we dus vooral vlak na een voedselverandering. De diagnose wordt gesteld aan de hand van het verhaal van de eigenaar, de snelle reactie op de therapie en het verdwijnen van de klachten nadat dit voedsel niet meer aan het dier wordt aangeboden. Naast klachten van de huid kan er ook sprake zijn van braken en/of diarree.

Een voedselallergie is een allergische reactie die ontstaat wanneer een dier langere tijd hetzelfde voedsel krijgt. Het lichaam reageert na verloop van tijd allergisch op de aanwezige eiwitbron en het dier krijgt enorm veel last van jeuk en plekken op de huid. De diagnose wordt bevestigd door een speciaal voer te geven. Dit kan op 2 manieren.

De eerste mogelijkheid is dat er een speciaal dieet wordt gekookt. In dit dieet wordt een eiwitbron gebruikt waarvan we weten dat het dier hier nog nooit mee in aanraking is gekomen.

Bij de tweede mogelijkheid geven we een speciaal dieet met gehydrolyseerde eiwitten. Deze eiwitten in dit dieet zijn zo klein gemaakt dat de kans op een allergische reactie enorm klein is.

Als na 8 weken lang strikt dieet geven de klachten zijn verdwenen, dan is de diagnose voedselallergie gesteld.

Zijn de klachten niet over dan komen we in de 3e groep van allergieën namelijk atopie.

Atopie kan bij de hond op 2 manieren worden gediagnosticeerd. 

De diagnose kan door middel van een huidtest gesteld worden. Bij deze huidtest worden verschillende stoffen in de huid ingespoten en wanneer er bij een bepaalde stof een bobbel ontstaat dan is de hond voor die stof allergisch.

Een andere manier is door een bloedtest uit te laten voeren. In het laboratorium wordt er in het bloed gekeken of er een duidelijke reactie is op verschillende allergenen. Bij de kat zijn helaas beide testen niet betrouwbaar en komen we in deze laatste categorie vaak niet verder dan symptomatisch behandelen.

Kunnen we na het uitvoeren van bovenstaande onderzoeken nog steeds geen diagnose stellen dan nemen we vaak een stukje van de huid weg en sturen we deze op naar een laboratorium. De patholoog kan ons vervolgens vertellen hoe de huid er uitziet en welke cellen er aanwezig zijn, zodat we een diagnose en passende therapie kunnen instellen.

Wat kunnen we er aan doen?

Parasieten kunnen goed worden bestreden met het juiste middel. Een vlooienallergie is ook vrij snel en makkelijk onder controle te krijgen. Bij een vlooienallergie is het heel belangrijk om naast het dier met huidklachten ook de omgeving en de andere huisdieren goed te behandelen. Verder worden er vaak medicijnen gegeven om de jeuk te onderdrukken.

Een voedselallergie kan worden aangepakt door op zoek te gaan naar de juiste voeding voor het dier. Daarnaast worden er in het begin ook medicijnen gegeven om de allergische reactie te onderdrukken.

De hondvriendelijke dierenartspraktijk (FearFree)

De hondvriendelijke dierenartspraktijk (FearFree)

Sommige eigenaren zien ertegenop om met hun dier naar de dierenarts te gaan. Het kan voor eigenaar en dier een stressvolle aangelegenheid zijn. Honden moeten soms letterlijk de praktijk binnen gesleurd worden en katten miauwen continu in de auto.

Dat is jammer, want een bezoek aan de dierenarts wordt daarom soms niet of te laat gedaan. Dit kan nadelige gevolgen hebben voor de gezondheid van het dier.

Vanuit Amerika is de Kat Vriendelijke Praktijk al overgewaaid. En met succes: het is voor zowel het dier, het baasje en de dierenarts een veel prettiger gebeurtenis om een kat te onderzoeken als hij ontspannen is.
Voor honden geldt natuurlijk hetzelfde.

Maar hoe doe je dat? Hoe maak je een bezoek met de hond aan de dierenartsenpraktijk aangenamer?

Het begint al op jonge leeftijd, als de hond een pup is. De ervaringen die hij dan op doet, zijn bepalend voor z’n gedrag op latere leeftijd. Stel dat het zo gaat: de pup wordt de praktijk binnengebracht en gaat de wachtkamer in. Daar treft hij vreemde honden en katten, hij ruikt angstgeuren, hoort misschien in een andere kamer een pijn of angstkreet van een ander dier… Vervolgens wordt hij op een tafel gezet, de dierenarts kijkt in zijn oren, zijn bek en doet nog allemaal vreemde dingen (volgens de pup), wordt in zijn nekvel vastgegrepen en krijgt een injectie en wordt weer op de grond gezet. Probeer dit eens vanuit het perspectief van de hond te bekijken. Zou u ook niet angstig worden? Als dit uw eerste ervaring op de praktijk was, zouden ze u er de volgende keer ook naar toe moeten slepen.

Daarom is het belangrijk om al meteen met de nieuwe pup bezoekjes aan de dierenartsenpraktijk te brengen, en dan niet voor een injectie of onderzoek, maar gewoon op de weegschaal staan en op de onderzoekstafel zetten zonder dat er iets naars gebeurt. We geven dan juist kleine beloningen en oefenen met het naar de tanden kijken en meer van dit soort kleine handelingen. Door het lekkere brokje bij iedere handeling gaat de hond het alleen maar leuk vinden en gaat graag mee naar binnen de volgende keer. Een bezoek aan de Dierenarts is dan geen opgave meer, maar een leuk uitje voor de hond.

Ook binnen de praktijk kun je aanpassingen doen waardoor een nerveuze hond een beetje op zijn gemak gesteld kan worden. Niet meteen op tafel, maar eerst aan een paar lekkere brokjes of een Kong likken als afleiding. Wij proberen het zo aangenaam mogelijk te maken voor de hond, maar er zullen altijd pijnlijke en onaangename momenten blijven.

Maar als u als eigenaar begint met de pup vertrouwd te maken met de dierenartsenpraktijk is er al veel gewonnen!

Terug naar Honden informatie