Let op: op 9 en 30 juli is er in verband met vakanties geen budgetenting spreekuur

E

Lees informatie over E. cuniculi.

  • E. cuniculi

E. cuniculi

E. cuniculi

Wat is E. cuniculi eigenlijk?

E. cuniculi is een ziekte bij het konijn die veroorzaakt wordt door de protozo E. cuniculi. Een protozo is een kleine ziekteverwekker, iets groter dan een bacterie, en is niet met het blote oog te zien. De kiem tast zenuwcellen van de hersenen, het evenwichtsorgaan en het ruggenmerg aan, evenals zenuwcellen van de blaas.

De symptomen zijn vooral van neurologische aard:

  • Scheve kop
  • Tollen om lengteas
  • Trillen van de oogbollen (nystagmus)
  • Epileptische aanvallen
  • Slappe of verlamde achterpoten
  • Coördinatieproblemen (ataxie)
  • Urine-incontinentie (blaasverlamming)
  • Nierschade

Besmetting

Besmetting van het ene naar het andere konijn vindt plaats via de urine of via de baarmoeder van voedster naar ongeboren vrucht. Konijnen kunnen latent geïnfecteerd zijn en geen klachten vertonen. Wanneer deze dieren een periode van verminderde weerstand mee maken door bijv. stress kunnen er klinische klachten ontstaan.

Op welke leeftijd komt E. cuniculi voor?

Het lijkt erop dat E. cuniculi vaker voorkomt bij oudere konijnen dan bij jonge konijntjes. Soms kan de eigenaar in de voorafgaande periode stressmomenten noemen.

Is E. cuniculi besmettelijk voor de mens?

In principe is E. cuniculi een zoönose. Dat wil zeggen dat de infectie van het konijn overdraagbaar is naar de mens. Tot dit moment is echter de infectie met E. cuniculi alleen aangetoond bij mensen met een verminderde weerstand ten gevolge van AIDS.

Hoe diagnosticeren we een infectie met E. cuniculi?

Meestal kunnen we op de klinische klachten en het verhaal van de eigenaar een waarschijnlijkheidsdiagnose stellen. Daarnaast bestaat de mogelijkheid om bloed van het konijn te onderzoeken op antilichamen tegen E. cuniculi.

Hoe behandelen we een konijn met E. cuniculi?

De behandeling bestaat uit het toedienen van fenbendazol gedurende meerdere maanden en het toedienen van ontstekingsremmers, antibiotica, vitamine B en eventueel medicijnen tegen de blaasverlamming. Behandeling is zeker niet altijd succesvol en ook na langdurige toediening van medicatie is het resultaat soms erg teleurstellend.

Terug naar Konijnen informatie